Jego Wysokość

См. также в других словарях:

• wysokość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. wysokośćści {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wymiar jakiegoś obiektu liczony od jego podstawy w kierunku pionowym do wierzchołka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysokość domu, drzewa,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wysokość — ż V, DCMs. wysokośćści; lm MD. wysokośćści 1. «wymiar czegoś liczony od podstawy w górę, w kierunku pionowym do wierzchołka, do górnej płaszczyzny, krawędzi» Wysokość pokoju, okna, stołu, szafy, kolumny. Hala o wysokości dwóch pięter. Dom ma… …   Słownik języka polskiego

• wasza [jego, jej] wysokość — {{/stl 13}}{{stl 7}} oficjalny zwrot adresatywny używany w stosunku do królów i książąt {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przez — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku» 1. «będący wykładnikiem relacji przestrzennej między wykonawcą czynności a początkiem i końcem drogi ruchu lub między wykonawcą czynności a przeszkodą… …   Słownik języka polskiego

• brzmienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. brzmieć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}brzmienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. brzmienieeń muz. {{/stl 8}}{{stl 7}} zespół akustycznych cech… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• on — I m, D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. jego, go, niego, NMs. nim; ona ż DC. jej, niej, B. ją, N. nią, Ms. niej; ono n D. jego, go, niego, C. jemu, mu, niemu, B. je, nie, NMs. nim; lm M. m. os. oni, ż. rzecz. one, D. ich, nich, C. im, nim …   Słownik języka polskiego

• on — {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. m DB. jego || go || (do) niego, C. jemu || mu || (ku) niemu, NMc. nim, ż M. ona, DC. jej || (do, ku) niej, B. ją. N. nią, Mc. niej, n M. ono, D. jego || go || (do) niego, C. jemu || mu (ku) niemu, B. je || (na) nie, NMc …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wytracić — dk VIa, wytracićcę, wytracićcisz, wytracićtrać, wytracićcił, wytracićcony wytracać ndk I, wytracićam, wytracićasz, wytracićają, wytracićaj, wytracićał, wytracićany, książk. «zniszczyć, zgładzić, pozabijać wiele osób, zwierząt» Wytracono całą… …   Słownik języka polskiego

• głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

• rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

• emotywny — książk. «dotyczący emocji; uczuciowy» ∆ jęz. lit. Emotywna funkcja mowy «jedna z podstawowych funkcji mowy, polegająca na wyrażaniu za pomocą wypowiedzi językowych poprzez barwę głosu, jego siłę, wysokość pewnych cech nadawcy, np. jego stanu… …   Słownik języka polskiego